Sneijder senior begon zijn strijd met blaaskanker die verergerde naar longkanker. Tot overmaat van ramp kreeg hij afgelopen maand ook een epileptische aanval. Rodney vertelde hoe hij toen dacht dat zijn vader zou sterven: “Hij lag te schokken, was asgrauw en had schuim rond zijn mond. Ik dacht dat we hem zouden verliezen en belde 112.” Gelukkig bracht medicatie enige stabiliteit.
Wesley verklaarde dat de aanvallen nu onder controle zijn, maar benadrukte wel dat zijn vader door verschillende fases gaat. “Dit maakt het moeilijk; je weet niet hoe de dag verloopt. Zijn humeur en gezondheid wisselen dagelijks,” zegt hij. De behandelingen—schrijnend zoals ze zijn—maken het echter moeilijk voor Barry. “Voor hem is het het zwaarste. Maar de prioriteit voor ons allemaal is kwaliteit van leven.”
Barry is nu constant in gezelschap, zonder enige kans om alleen te zijn. “We hebben een schema met onze oma, tante en broer Jeffrey gemaakt,” vertelt Wesley verder. Ondanks al hun inspanningen ziet de toekomst er somber uit. “In de afgelopen vier jaar hebben we allerlei soorten kanker gezien. Van type A tot type X en alles daar tussenin. En het hangt maar net af in welke fase je bent. Mijn vader is in fase vier, de ergste.”
Het interview biedt een dieper inzicht in het emotionele tumult van de Sneijder-familie. Het is een herinnering aan de menselijke kwetsbaarheid en de kracht die nodig is om zulke tegenslagen het hoofd te bieden.