Karim El Ahmadi lichtte zijn zorgen toe in een analyse voor Voetbal International. Hij was verbaasd over hoe Feyenoord beslissingen nam tegen de sterke verdediging van Ajax. “Hugo Bueno keek de hele tijd omhoog en werd gemakkelijk door Rensch gedekt,” zo legt hij uit. “In plaats van dieper te spelen om ruimte voor Paixão te creëren, opereerde Feyenoord voorspelbaar en verliep hun spel te vaak over de rechterflank.”
Krabbendam ging verder op deze kritiek. Hij vond dat Priske niet blijk gaf van het nodige tactische inzicht om zijn team in de wedstrijd te houden. “Ajax speelde hun tactiek uitstekend uit. Ze gingen één-op-één duels niet uit de weg en zetten hoog druk. Dat Feyenoord daarop geen passend antwoord had, wijst op een gebrek aan coördinatie binnen hun positiespel,” constateerde hij.
Volgens Krabbendam hield Ajax de ruimte compact en richtte hun druk aan één zijde van het veld. “Deze aanpak vereiste dat Feyenoord snelle wisselpasses zou geven, maar daarin faalden ze,” aldus Krabbendam. Hij bekritiseerde ook het gebrek aan initatief van de backs en centrale verdedigers van Feyenoord om in te stappen en de scenario’s gedurende de wedstrijd aan te passen.
Pas laat in de wedstrijd, toen de stand al op 0-2 stond, wijzigde Priske de tactiek enigszins door Paixão meer naar de buitenkant te laten spelen. Maar op dat moment was de schade al aangericht en kon Feyenoord niet meer terugkomen in de wedstrijd. Ondanks dat de statistieken in het voordeel van Feyenoord spraken vanwege het gecontroleerde balbezit na rust, leidde dit nauwelijks tot voldoende kansen om het tij te keren. Resultaat: een kansloze en frustrerende nederlaag voor de Rotterdamse club.
De kritiek op Priske benadrukt het belang van flexibiliteit en scherpte in het positiespel, zeker tijdens cruciale wedstrijden als De Klassieker. Het falen om tijdig aanpassingen door te voeren tegen een strategisch sterke tegenstander laat zien dat er nog genoeg werk aan de winkel is voor Feyenoord’s trainer.
