De comeback van Ihattaren
“Ik was heel blij toen hij bij RKC aan de slag ging,” begint Kraay jr. enthousiast. “Hij startte volle bak met een fantastisch team achter zich. En het mooiste? Hij hield zich stil, geen gekke dingen in de media. Dat was in Italië wel anders!” Ihattaren kreeg in zijn eerste wedstrijden onder trainer Henk Fraser geleidelijk meer speeltijd: eerst 15 minuten, toen 25, en later zelfs 30 minuten. Maar na een mindere invalbeurt tegen Vitesse lijkt de ontwikkeling te stagneren. De laatste twee duels zat de buitenspeler volledig op de bank.
“Dat vond ik toch zonde,” vervolgt Kraay. “Ik zag hem na de 2-0 winst op Almere City in de catacomben en vroeg direct: ‘Mo, wat is er?’ Hij zei heel rustig: ‘Ik wil voetballen, ik wil voetballen.’ Geen klagen, niks vervelends. Gewoon een jongen die wil spelen. Daar houd ik van.”
Hans als mentor-voor-één-minuut
Kraay kon het niet laten om wat spontane raad uit te delen. “Ik zei tegen hem: ‘Mo, nu wel doorpompen hè! Niet wegglijden.’ En ja, dat had ik natuurlijk helemaal niet hoeven zeggen, maar het voelde goed op dat moment,” lacht Hans. Zijn boodschap was duidelijk: Ihattaren moet de rug recht houden, ook als het even tegenzit.
Kraay ziet bovendien serieuze verbetering bij de aanvaller. “Dit lijkt een betere comeback dan die in Italië. Hij oogt fitter, rustiger, en hij heeft een serieuze staf om zich heen die hem begeleidt. Maar het blijft een proces. Je kunt niet verwachten dat hij ineens weer de sterspeler van weleer is. Het heeft tijd nodig, maar de potentie is er nog steeds. Ik hoop dat hij het volhoudt, want ik gun het hem zó.”
De boodschap van Hans: “Blijven knokken, Mo!”
Met zijn kenmerkende directheid, en misschien ook een vleugje bezorgdheid, benadrukt Kraay dat Ihattaren vooral moet blijven volharden. “Je ziet dat het erin zit, die flair, dat talent. Maar nu moet hij het stapje voor stapje opbouwen. Het Nederlandse voetbal heeft spelers als Ihattaren nodig.”
En zo blijft Hans Kraay jr. niet alleen analist, maar ook een soort voetbalmentor – al is het maar voor even. Met zijn oprechte woorden en misschien een vleugje Hollandse nuchterheid gaf hij Ihattaren precies wat hij nodig had: een steuntje in de rug én een schop onder de kont.
